Вести

ИСТОРИЈА И ЕВОЛУЦИЈА НА ИНТРАВЕНОЗНА АНЕСТЕЗИЈА

Интравенската администрација на лекови датира од седумнаесеттиот век кога Кристофер Рен вбризгувал опиум во куче со помош на перница од гуска и свински мочен меур и кучето станува „зашеметено“. Во 1930-тите хексобарбитал и пентотал беа воведени во клиничката пракса.

Во 1960-тите Фармакокинетика беа формирани модели и равенки за IV инфузии, а во 1980-тите беа воведени компјутерски контролирани системи за IV инфузија. Во 1996 година беше воведен првиот систем за инфузија со контролирана цел („Дипруфузор“).

ДЕФИНИЦИЈА

A целно контролирана инфузијае инфузија контролирана на таков начин што се обидува да постигне концентрација на лекот дефинирана од корисникот во телесниот оддел од интерес или ткиво од интерес. Овој концепт првпат беше предложен од Кругер Тиемер во 1968 година.

ФАРМАКОКИНЕТИКА

Волумен на дистрибуција.

Ова е очигледниот волумен во кој се дистрибуира лекот. Се пресметува со формулата: Vd = доза/концентрација на лекот. Неговата вредност зависи од тоа дали се пресметува во времето нула - по болус (Vc) или во стабилна состојба по инфузија (Vss).

Расчистување.

Клиренсот го претставува волуменот на плазмата (Vp) од кој лекот се елиминира по единица време за да се земе предвид неговата елиминација од телото. Чистење = Елиминација X Vp.

Како што се зголемува клиренсот, полуживотот се намалува, а како што се зголемува обемот на дистрибуција, така се зголемува и полуживотот. Клиренсот може да се користи и за да се опише колку брзо лекот се движи помеѓу одделите. Лекот првично се дистрибуира во централниот оддел пред да се дистрибуира во периферните оддели. Ако се познати почетниот волумен на дистрибуција (Vc) и саканата концентрација за терапевтски ефект (Cp), можно е да се пресмета дозата на оптоварување за да се постигне таа концентрација:

Вчитување доза = Cp x Vc

Може да се користи и за пресметување на потребната болус доза за брзо зголемување на концентрацијата за време на континуирана инфузија: Болус доза = (Cnew – Cactual) X Vc. Стапката на инфузија за одржување на стабилна состојба = Cp X Клиренс.

Едноставните режими на инфузија не постигнуваат стабилна концентрација во плазмата се додека најмалку пет пати повеќе од полуживотот на елиминација. Посакуваната концентрација може да се постигне побрзо ако болус дозата е проследена со стапка на инфузија.